Żadna lista kolejowych cudów nie byłaby kompletna bez uwzględnienia wielkiego cudu nowoczesnej inżynierii lądowej, jakim jest tunel pod kanałem La Manche. Dlatego z wielką fascynacją chcemy przyjrzeć się historii jego powstania, budowy i eksploatacji.
Prawda jest taka, że bez tego Wielka Brytania nie mogłaby funkcjonować. To takie proste. Przez ten portal na kontynent codziennie docierają na tę małą wyspę niezliczone istotne produkty, w odniesieniu do których czas jest zbyt krytyczny, aby je wysłać w inny sposób.
Oczywiście mowa o tunelu pod kanałem La Manche – brytyjskim kanale kolejowym do Europy.
W 1994 roku Amerykańskie Stowarzyszenie Inżynierów Budownictwa uznało go za jeden z siedmiu współczesnych cudów świata i pomimo prób w Dolinie Krzemowej ponownego wynalezienia tuneli i transportu, ten cud nowoczesnej inżynierii pozostaje jednym z największych świadectw inżynierii tunelowej i zdolności kolei do łączenia ludzi.
Jednak podczas budowy tunelu pod kanałem La Manche ujawniono tez trudny związek między finansowaniem projektu a jego realizacją, a także niechęć Wielkiej Brytanii do megaprojektów inżynierii lądowej.
Odchodząc od inżynierii, próby wydostania się Wielkiej Brytanii z Unii Europejskiej przypominają o zdezorientowanych stosunkach politycznych z Europą kontynentalną. Lata osiemdziesiąte sprawiły, że biznes i przemysł stały się sprawą coraz bardziej globalną, a dotychczasowe niewiarygodne połączenie z kontynentem stawało się problemem dla gospodarki Wielkiej Brytanii.
Francuzi od dziesięcioleci chcieli zbudować fizyczne połączenie z Wielką Brytanią i nawet po tym, jak rząd Wielkiej Brytanii odwołał wersję projektu z lat 70. XX wieku, nadal to robili. Problem polegał na tym, że pomimo chęci ożywienia planu Thatcher nie byli skłonni do zgromadzenia ani grosza publicznej gotówki. Jednak trzeba przyznać, że poświęcono wiele wysiłku politycznego, aby uwolnić banki od surowych regulacji i – ignorując późniejsze konsekwencje tego – to zapewniło doskonałe narzędzie do opłacenia nowego megaprojektu: prywatną gotówkę.
W tamtym momencie pomysł prywatnego finansowania dużego projektu przy użyciu gwarancji zabezpieczonych na podstawie aktywów, które jeszcze nie istniały, był nowym i nowatorskim pomysłem, nad którym londyńskie City wciąż się zastanawiało. Była to również znacząca szansa. Kapitał własny, pozyskiwanie funduszy instytucjonalnych, oferty akcji, konsorcjalne pożyczki bankowe, akredytywy… W sumie na projekt pozyskano 2,6 miliarda funtów. Poza tym, biorąc pod uwagę, jak niewielki był zmobilizowany sprzeciw wobec tegoż projektu można by pomyśleć, że Brytyjczycy byli generalnie przychylni najnowszemu megaprojektowi Wielkiej Brytanii.
W każdym razie, hałasowi protestów publicznych towarzyszyła złość w Parlamencie z powodu projektu, a z powodu bliższych związków z Europą nowy tunel groził wykuciem. Pomimo entuzjazmu Thatcher dla programu, poparcie jej ministrów było dalekie od jednomyślności, a eurosceptyczni posłowie z partii rządzącej. Jednak udało się, a <a href=”https://www.mastertravel.pl/eurotunel.html”>bilety na Eurotunel online</a> tamże rozchodzą się z niemalże taką szybkością, z jaką odbywa się samo podróż.